Hoewel ik niet ontken dat er nog steeds verschillende stigma’s bestaan rond dit natuurlijke proces (die ook sinds het Romeinse Rijk in de tijd lijken te zijn bevroren), wilde ik een paar regels wijden aan deze evolutionaire verandering en aan de vrouwen die er meer dan de helft van onze geschiedenis op de planeet mee te maken hebben gehad.
Hoewel er niet veel informatie is over de methodes voor vrouwelijke hygiëne in de oudheid, dateren de eerste medische verslagen van 460-370 v.C., in het klassieke Griekenland. Deze werden geschreven door Hippocrates, een vermaard denker die ook nu nog de titel van de vader van de moderne geneeskunde draagt. Hij was het, die voor het eerst sprak over de bloedingsperiode van vrouwen, in zijn boek Corpus hippocraticum, waarin verschillende analytische geschriften over “vrouwenziekten” waren samengebracht.
Hippocrates was van mening dat menstruatiebloed het product was van de verspilling van vrouwelijke lichaamsvloeistoffen. Deze theorie was ontwikkeld vanuit de opvatting dat de vrouw “gebrekkig” en onvolmaakt was, omdat haar basale temperatuur zeer hoog was en het inwendige van het lichaam uiterst vochtig. Dit was vervolgens de reden waarom het lichaam dringend haar bloed moest uitscheiden. Evenzo was de medische behandeling en verzorging van deze “ziekte” zwanger worden en/of trouwen om de ziekte onder controle te krijgen.
Hoewel dit ongebruikelijk en zelfs ongehoord mag lijken, was de visie van het Griekse volk nog enigszins die van de onderzoeker die zich waagt aan conclusies, maar nog ver verwijderd is van het eindresultaat. Integendeel, in het Romeinse Rijk werden aan de menstruatie gevaarlijke motieven toegeschreven. Pliny the Elder publiceerde een boek, Naturalis historia genaamd, waarin hij zei dat niets machtiger was dan menstruatiebloed, zowel ten goede als ten kwade. Hij propageerde ook het idee dat vrouwen een paar dagen niemand mochten zien, omdat ze akkers konden ruïneren, dieren konden aborteren, wijn in azijn konden veranderen en andere kwalen. Ook in andere culturen en godsdiensten, zoals het jodendom of het hindoeïsme, werd dit idee overgenomen, tot het punt waarop vrouwen werden afgezonderd en verstoten, zelfs als zij niet menstrueerden.
Hierdoor ontstond een complexe en conflictueuze relatie tussen de vrouw en haar eigen lichaam, maar hoe kan zij die niet hebben? Deze gedachte duurde vele jaren, want menstruatie en de redenen daarvoor begonnen tot in de 19e eeuw op een meer wetenschappelijke manier te worden bestudeerd. In het volgende deel van deze blog zullen we het hebben over de etymologie van dit woord en de nieuwe kijk die men er op begon te krijgen.
